Η Αουρόρα γράφει την ιστορία της. γράφει και μας ξετυλίγει σιγά σιγά το κουβάρι της ζωή της, στο οποίο ο έρωτας, οι ίντριγκες, οι προδοσίες και τα πάθη δίνουν τις δικές τους αποχρώσεις.
Η Ελίζα Σόμερ, η ηρωίδα του βιβλίου η «Κόρη της μοίρας», εδώ, στην «Φωτογραφία σε σέπια», έχει αποκτήσει δυο παιδιά, τον Λάκυ και την Λυν. Η Λυν που είναι μια κοπέλα απαράμιλλου κάλλους, ερωτεύεται παθιασμένα τον μποέμ γιο της Παουλίνα ντε Βάλιε τον Ματίας. Ο Ματίας εκμεταλλεύεται την δροσιά και τον αυθορμητισμό των νιάτων της, κάνει μια σχέση μαζί της, ώστε να κερδίσει το στοίχημα που είχε βάλει με τους φίλους του, και την εγκαταλείπει εν τέλει όταν του ανακοινώνει πως είναι έγκυος. Εκείνη με την υποστήριξη της μητέρας της και του στωικού πατέρα της, του Ταο Τσι’Εν, γεννά την κόρη της Αουρόρα και λίγες ώρες μετά αφήνει την τελευταία της πνοή γεμίζοντας τους οικείου της με απέραντη θλίψη και πόνο. Η Αουρόρα ορφανή και νόθα θα μεγαλώσει ήρεμα δίπλα στον δοτικό παππού της και την τρυφερή γιαγιά της υπό την προστασία του ανθρώπου που αν και δεν είχε καμία σχέση με την Λυν την στήριξε μέχρι την τελευταία στιγμή, του Σεβέρο ντε Βάλιε.
Όλα αυτά μέχρι τα πέντε της χρόνια όπου και η ζωή της θα ανατραπεί.... Ο παππούς της θα πεθάνει αιφνίδια και η γιαγιά της θα αποφασίσει να εμπιστευτεί την φροντίδα της εγγονής της στην Παουλίνα, στην μάνα του Ματίας. Το σκηνικό για την Αουρόρα τότε θα αλλάξει άρδην! Από την κινέζικη συνοικία και το σπίτι απλών αλλά και τρυφερών ανθρώπων μετακομίζει με συνοπτικές διαδικασίες στην πιο εύπορη περιοχή του Σαντιάγκο και σε ένα παλάτι γεμάτο άγνωστα πρόσωπα. Η γιαγιά της η Παουλίνα, μια δυναμική και επιτυχημένη επιχειρηματίας της εποχής της, θα την βοηθήσει να προσαρμοστεί και θα τα καταφέρει... Τα μόνο που θα μείνουν στο μυαλό της, χωρίς βέβαια να μπορεί να τα συνδέσει με τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής της καθώς η Παουλίνα της έχει αποκρύψει όλα τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, είναι ένας συγκεκριμένος εφιάλτης που της ταράζει για χρόνια τον ύπνο της και ένα κινέζικο όνομα που ηχεί στα αυτιά της ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Και ενώ τα χρόνια περνούν με την Ιστορία της Χιλής να γράφει τις δικές της δύσκολες και μαύρες σελίδες της καθώς και με την Αουρόρα να έχει κάνει έναν αποτυχημένο γάμο και να καταπιάνεται με την τέχνη της φωτογραφίας, η Ελίζα Σόμερ κάνει την εμφάνιση της, ύστερα από απουσία δεκαπέντε χρόνων, φωτίζοντας τα σκοτεινά και έως εκείνη τη στιγμή ανερμήνευτα κομμάτια της ζωής της δίνοντάς μας έτσι ένα ανατρεπτικό φινάλε....
Στο «Φωτογραφία σε σέπια» συνάντησα μια όμορφη ιστορία με εναλλασσόμενη αφήγηση (από το α’ πρόσωπο σε γ’), η οποία προσέδωσε στο κείμενο ένα επιπλέον αναγνωστικό ενδιαφέρον, ήρωες απτούς που συγκινούν με τις περιπέτειες τους και τα πάθη τους καθώς και εικόνες γεμάτες συγκίνηση με αγαπημένη μου τον οριστικό αποχαιρετισμό της Λυν από τους οικείους της.
Δυστυχώς πάλι, όπως και στην «Κόρη της μοίρας», το κείμενο μ’ άρεσε πολύ έως ένα σημείο και συγκεκριμένα ως τον θάνατο του Τάο Τσι’Εν από εκεί και πέρα έως την εμφάνιση της Ελίζα υπήρχαν πολλά σημεία που με κούρασαν και που ίσως καθυστέρησαν την εξέλιξη του.
Διαβάστε το.... είναι ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα!
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Φωτογραφία σε σέπια
Συγγραφέας: Ιζαμπέλ Αλιέντε
Μετάφραση: Κλαίτη Σωτηριάδου
Εκδ.: Ωκεανίδα
Ημερ. Εκδ.: 16/09/2001
Σελ.: 472
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου