Οι άνθρωποι από παλιά προσπαθούσαν να ορίσουν τον χρόνο ώστε να γνωρίζουν πότε και ως πότε πρέπει να κάνουν τις εργασίες τους. Όσο περνούν τα χρόνια τα μέσα που χρησιμοποιούν για να μετρούν το χρόνο διαδέχεται το ένα τ’ άλλο... Ώσπου φτάνουμε τελικά στην κατασκευή του τροχού του χρόνου! Για να περιστρέφεται αυτός, ο μεγάλος και βαρύς τροχός, βάζουν να τον γυρνούν 12 παλικάρια και δεν είναι άλλα από τους Μήνες! Παλικάρια δυνατά, όμορφα, άλλα από αυτά ψηλά κι αδύνατα, κι άλλα κοντά και γεματούτσικα γύριζαν το καθένα τον τροχό του χρόνου για 30 ή 31 ημέρες. Και το έκαναν με μεγάλη χαρά γιατί αγαπούσαν πολύ τους ανθρώπους και τους ικανοποιούσε το γεγονός πως τους βοηθούσαν να κάνουν τις δουλειές τους, όταν έπρεπε!
Υπήρχε όμως κι ένας μήνας που δεν συμπαθούσε καθόλου τους ανθρώπους. Δεν είναι άλλος από τον Φλεβάρη που η επιλογή των ανθρώπων να τον κουτσουρέψουν και να του δώσουν μόνο 28 μέρες από τον χρόνο τον θύμωνε και τον έκανε να νιώθει μειονεκτικά. Μειονεκτεί λοιπόν ο Φλεβάρης γιατί είναι κοντούλης, αδύναμος και κουτσός και γιατί οι άνθρωποι δεν τον υπολογίζουν και τον χλευάζουν αποκαλώντας τον Κουτσοφλέβαρο...
Λίγες μέρες πριν πάρει την θέση του στον τροχό του χρόνου φεύγει στεναχωρημένος και θυμωμένος μ’ όλη αυτή την αδικία και αρνείται πλέον να τον γυρίσει... Οι άλλοι Μήνες τον ψάχνουν με αγωνία, αν φύγει ο Φλεβάρης ο χρόνος θα σκαλώσει... Τον ψάχνουν κι όταν τον εντοπίζουν ακούν το παράπονό του: «Μια σταλιά μήνας είμαι... Λειψό μ’ αποκαλούν... Κοροϊδεύουν το μπόι και το κουτσό μου πόδι...».
Κι εκείνοι με λόγια απλά και γεμάτα αγάπη του αποδεικνύουν το πόσο σημαντικός είναι, πως το φαίνεσθαι δεν έχει καμία σχέση με το είναι... Ναι είναι κουτσός, η διαφορετικότητα του όμως είναι μοναδική και τελικά χρήσιμη για να κυλήσει ο χρόνος... Κι όσο μιλούν ο Φλεβάρης ανακαλύπτει τα χαρίσματά του και το ηθικό του αναπτερώνεται.
Κι εκείνοι με λόγια απλά και γεμάτα αγάπη του αποδεικνύουν το πόσο σημαντικός είναι, πως το φαίνεσθαι δεν έχει καμία σχέση με το είναι... Ναι είναι κουτσός, η διαφορετικότητα του όμως είναι μοναδική και τελικά χρήσιμη για να κυλήσει ο χρόνος... Κι όσο μιλούν ο Φλεβάρης ανακαλύπτει τα χαρίσματά του και το ηθικό του αναπτερώνεται.
Ναι είναι κουτσός. Είναι μοναδικός! Είναι σημαντικός! Και από Κουτσοφλέβαρος μετατρέπεται... στον Γλεντζοφλέβαρο της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη που η ιστορία του τελικά θα μιλήσει στα παιδιά για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για την σπουδαιότητα της μοναδικότητας, για την ασημαντότητα του φαίνεσθαι μπροστά στην δύναμη του είναι του κάθε ατόμου, για τα προτερήματα που όλοι έχουμε αρκεί να σεβαστούμε τον εαυτό μας και να τα αφήσουμε να αναδυθούν στην επιφάνεια...
Διαβάστε το στα παιδιά σας! Θα τα κάνετε να σκεφτούν και κυρίως να νιώσουν!
Συγχαρητήρια στην συγγραφέα για τον «Γλεντζοφλέβαρο» και τα πολλά και όμορφα μηνύματά του! Είναι ένα βιβλίο που έχει να δώσει πολλά στους μικρούς αναγνώστες!
Βιογραφία Συγγραφέως
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Ο Γλετζοβλέβαρος
Συγγραφέας: Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη
Εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
Εκδ.: Σαββάλας
Ημερ.Εκδ.: 2015
Σελ.: 24
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου