«Το παράθυρο της Νεφέλης» του Σπύρου Πετρουλάκη είναι ένα κοινωνικό δράμα, βασισμένο όπως αναφέρεται στο εξώφυλλο σε πραγματικά γεγονότα, που καθηλώνει και σοκάρει τον αναγνώστη με τη σκληρή θεματολόγια που συναντά στις σελίδες του.
Ο συγγραφέας με γλώσσα απλή, χωρίς να χρησιμοποιεί βαρύγδουπες εκφράσεις, και εναλλασσόμενη αφήγηση (αναδρομική-πραγματικός χρόνος) μας μιλά για την αρπαγή της κεντρικής του ηρωίδας, της δίχρονης Ιωάννας, από το Νυδρί της Λευκάδας τον Αύγουστο του 1996, ένα γεγονός γροθιά στο στομάχι που ομολογώ πως μ’ έκανε να κοντοσταθώ και να σκεφτώ αν μπορώ -όχι αν θέλω!-να συνεχίσω την ανάγνωση καθώς το θέμα του βιβλίου ήταν ψυχοφθόρο και στενάχωρο για εμένα. Τελικά πήρα ανάσα, το άφησα για μια μέρα στην άκρη κι έπειτα συνέχισα την ανάγνωσή του καθώς η απορία για το τι έγινε μ’αυτό το παιδί όλο και κέρδιζε χώρο στη σκέψη μου.
Τα χρόνια που ακολούθησαν για την μικρή Ιωάννα που πλέον θα την αποκαλώ Νεφέλη, όπως εξάλλου την ονόμασαν ο Γιάννης και η Ματίνα, οι άνθρωποι που την άρπαξαν από την οικογένεια της ώστε να καλύψουν το κενό της άτεκνης κοινής ζωής τους, είναι ήρεμα γεμάτα φροντίδα και τρυφερές αγκαλιές. Όλα αυτά όμως μέχρι την απρόσμενη εγκυμοσύνη της Ματίνας, τότε που η Νεφέλη χάνει το ενδιαφέρον της μαμά της, τότε που αφήνεται σε μια γωνιά σαν περιττό-παρίσακτο αντικείμενο, τότε που η μικρούλα θα ‘ρθει αντιμέτωπη με την κακοποίηση, την αδιαφορία και την ωμότητα... τότε που τα δάκρυα θα υγράνουν τα φωτεινά της μάτια: «...από το σκυμμένο κεφάλι τα δάκρυα έσταζαν κάτω στη γη, στο προαύλιο του σχολείου... Δάκρυα που γύρευαν να εισδύσουν στο σκληρό τσιμέντο και να το διαλύσουν μεμιάς. Κι έπειτα να περάσουν στο χώμα, να το μουσκέψουν, να το ποτίσουν, ώσπου να φυτρώσει ένα δέντρο τόσο μεγάλο, που θα μπορούσε να σκεπάσει όλο τον κόσμο. Και τον ουρανό με τ’ αστέρια του. Κι από τα κλαδιά του δε θα έβγαιναν άνθη και φύλλα παρά μόνο παιδικοί αναστεναγμοί. Αναστεναγμοί και θλίψη. Θλίψη και πόνος. Όλος ο πόνος που έκρυβε μέσα της αυτή η τοσηδά ψυχούλα» (σελ. 116).
Το ταλέντο της στη ζωγραφική θα αποτελέσει διέξοδο σ’ όλη αυτή την σκληρή κατάσταση που βιώνει. Με όπλο τα πινέλα και τα χρώματά της θα φτιάξει παράθυρα, παράθυρα που η θέασή τους θα της χαρίσει ανθρώπους στηρίγματα ζωής, αποχρώσεις αισιοδοξίας μα και σκιές ανατροπής, βίας και σκληρότητας... κάπου στο βάθος θα αχνοφαίνονται η τύχη, η Μοίρα, η λύτρωση... και η επανένωση;
Ένα βιβλίο που καθηλώνει, συγκινεί και κάνει τον αναγνώστη να βιώσει έντονα τα συναισθήματα των ηρώων. Το χιούμορ που υπήρχε σε αρκετά σημεία ήταν ευπρόσδεχτο καθώς αποφόρτιζε την σκληρή αυτή ιστορία. Αγαπημένη ηρωίδα η Αντιγόνη: με τέτοια ψυχή, τέτοια δύναμη οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά, κι όταν γίνεται αντιληπτή η όποια μορφή κακοποίησης που μπορεί να υφίστανται να αντιδρούμε με τον τρόπο που αντέδρασε και εκείνη.
Διαβάστε το...!
Βαθμολογία 5/5
Βιογραφία συγγραφέως
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Το παράθυρο της Νεφέλης
Συγγραφέας: Σπύρος Πετρουλάκης
Εκδ.: ΜΙΝΩΑΣ
Ημερ.Επανεκδ.: Σεπτέμβρης του 2018
(1η εκδ. Σεπτέμβρης του 2014)
Σελ.: 496
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου