Το 2ο βιβλίο του Ν. Γούλια, το «Στα χρόνια της ομίχλης: Χατισέ» είναι ένα βιβλίο που πραγματικά με ενθουσίασε. Με μέσο την γλαφυρή και ατμοσφαιρική του γραφή, ο συγγραφέας, ταξιδεύει αβίαστα τον αναγνώστη σε μέρη όπως η Βενετία, η Σμύρνη, η Σύρος και η Χίος καθώς και σε χρόνους τόσο μακρινούς μα γεμάτους με έρωτα, πάθη, σφαγές, μυστήριο και ομίχλη. Διαβάζοντας το ζεις τις ιστορίες των ηρώων σε ένα σκηνικό που σε μαγεύει και σε παρασύρει στο να θαυμάσεις μαζί με τον Ζοζέφ και την Πηνελόπη την αντανάκλαση του φωτός πάνω στις φίνες πορσελάνες τους, να φτιάξεις με τον μικρό Στέφανο στο γουδί τα χρώματα του ζωγράφου, να μυρίσεις το γιασεμί που έχει τυλίξει το ατελιέ του τουρκομαχαλά και να βιώσεις τον καλλιτεχνικό οίστρο του Πάολο έχοντας ως μούσα του, την απαράμιλλου ομορφιάς, Χατισέ. Όπως η ομίχλη, φεύγοντας σιγά σιγά και νωχελικά, αποκαλύπτει το τοπίο που κάλυπτε κάτω από το πέπλο της έτσι και εδώ τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους ορθώνονται μπροστά μας φέρνοντας μας στην επιφάνεια τις αινιγματικές τους ζωές σελίδα τη σελίδα με τρόπο μυσταγωγικό. Πρόσωπα από την «Ιάσμη» -το 1ο βιβλίο της τριλογίας- ,αν και θεωρείς πως ότι είχε να ειπωθεί γι’ αυτά ειπώθηκε ήδη και ότι ίσως δεν έχουν θέση στην «Χατισέ», κάνουν την εμφάνιση τους ξανά καθώς ο συγγραφέας μας δίνει άλλο ένα κομμάτι τους, το οποίο και βοηθά στην άρτια πλοκή των δυο βιβλίων συνδέοντας τα εντέχνως. Έτσι λοιπόν συναντάμε πάλι την αδερφή Δομινίκη, ως κοπέλα αυτή την φορά, όπου μας αποκαλύπτονται οι συνθήκες που την έκαναν να ακολουθήσει την ζωή της μοναχής, την Ιάσμη που μας φανερώνεται η αινιγματική της καταγωγή καθώς και την Ροδόκλεια,την γιαγιά του καπετάν Νικόλα όπου μας δίνονται απαντήσεις για την μυστηριώδη απουσία της μετά την σφαγή της Χίου.
Ο Πάολο, ο Στέφανο,η Μαριώ και ο Λιωνής μας βοηθούν στην «εξιχνίαση» των ζωών της Ιάσμης και της Χατισέ, δυο γυναικών που μαγεύουν με την αύρα τους, δυο γυναικών που αν και ζουν σε άλλους τόπους και σε άλλες εποχές το νήμα της ζωής της μιας είναι άρρηκτα δεμένο μ’ αυτό της άλλης…..
Ένα υπέροχο βιβλίο! Εντυπωσιάστηκα για άλλη μια φορά από την γραφή του κυρίου Γούλια! Εικόνες, αρώματα και ήχοι ξεπήδησαν ανεμπόδιστα από τις σελίδες του. Η πλοκή του για εμένα ήταν ανατρεπτική και απρόβλεπτη, με μεγαλύτερη όλων (ανατροπή), αυτή της τελευταίας σελίδας όπου ο πασάς συλλαβίζει το γραικικό όνομα της Χατισέ (όσοι το έχουν διαβάσει καταλαβαίνουν τι εννοώ). Δεν υπήρχε σημείο που να μάντεψα σωστά την εξέλιξή του και αυτό σίγουρα είναι ένα ακόμα συν του βιβλίου. Οι ιστορίες και τα πρόσωπα του 1ου βιβλίου κλείδωσαν αριστουργηματικά μ’ αυτές και μ’ αυτά του 2ου ! Αναρωτιέμαι ποιο νήμα θα τραβήξει ο συγγραφέας για να ξετυλίξει την ιστορία του 3ου βιβλίου που θα ακολουθήσει και πως αυτή θα συνυφανθεί με τις ιστορίες και τα γεγονότα των δυο προηγούμενων; Ανυπομονώ για την συνέχεια του λοιπόν!!
Δυο βιβλία που πρέπει να διαβαστούν!
Κάντε το!!Αξίζει!!
Βαθμολογία 5/5
Συγγραφέας:Νίκος Γούλιας
Εκδ.: Ψυχογιός
Ημερ.Εκδ.:24/10/2013
Σελ.:540
Δήμητρα Κωλέτη
Δήμητρά μου, υπέροχος ο σχολιασμός σου! Τα θερμά μου συγχαρητήρια για το εξαιρετικό σου ιστολόγιο και όσο αφορά στα βιβλία του Νίκου Γούλια, δεν τα έχω διαβάσει ακόμα... Μάλλον περιμένω να βγει και το τρίτο φέτος, υποθέτω, την άνοιξη, ώστα να "βυθιστώ" ανενόχλητη στη μαγεία της τριλογίας του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Κλειώ μου!! Είναι εξαιρετικά βιβλία! Η γραφή,η ατμόσφαιρα και η πλοκή σε μαγεύουν. Καλά κάνεις και περιμένεις την έκδοση και του τρίτου βιβλίου, γλιτώνεις έτσι την αγωνία και την ανυπομονησία -κατι που εγώ δεν το απέφυγα-για την συνέχεια του.
ΔιαγραφήΔημητρα μου , δεν ξερω εαν ο Νίκος γνωριζει το μπλοκ σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα εαν διαβαζε τον σχολιασμο σου (που ειναι εξαιρετικος) θα ενοιωθε πως "εζησες" το βιβλίο του!!!
Μπραβο Δημητρα παρακολουθω τι γραφεις και πως το γραφεις και με ενθουσιαζει καθε φορα και περισσσοτερο!!!!!
Jeni Contarini Kokkali
Σ' ευχαριστώ πολύ Τζένη μου! <3 Είναι τιμή για 'μενα τα λόγια που έγραψες, πραγματικά!!! Αν και είναι ερασιτεχνικά τα σχόλια μου εντούτοις το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε φορά γράφω αυτό που μου αφήνει κάθε βιβλίο και το "Χατισε-στα χρόνια της ομίχλης" όπως και το "Ιάσμη" μου έδωσαν πολλές εικόνες, αρώματα και ήχους. Είναι υπέροχα βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν!!
ΔιαγραφήΟ κύριος Γουλιας είναι μέλος του blog και αυτό με κάνει χαρούμενη όπως και το γεγονός πως διάβασε το σχόλιο μου.