Το βιβλίο «Η Παναγιά των δελφινιών» είναι αυτό που μ’ έφερε σε αναγνωστική επαφή με την πένα της Θάλειας Κουνούνη, της συγγραφέως που στις σελίδες του εν λόγω βιβλίου αναφέρεται στην πάλη της Θρησκείας-Επιστήμης με τρόπο τόσο ευαίσθητο και λυρικό που μαγνητίζει τον αναγνώστη. Η συγγραφέας δέχτηκε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών κάτι που αποτελεί για το blog και για εμένα προσωπικά μεγάλη τιμή. Διαβάστε την συνέντευξή της σίγουρα θα ανακαλύψετε ένα κομμάτι από την συγγραφέα και κυρίως τον άνθρωπο Θάλεια Κουνούνη….
1. Το νέο σας πόνημα κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι από τις εκδόσεις Λιβάνης με τίτλο «Η Παναγιά των δελφινιών»! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό.
Δήμητρα, σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και για τη φιλοξενία στη σελίδα σου.
Τολμώ να πω πως το τελευταίο μου βιβλίο είναι για τον αναγνώστη ένα ταξίδι ψυχής. Η όλη ιστορία του βιβλίου ταυτίζεται συνειδητά με τη δική του πνευματική αναζήτηση, αφού μέσα από τις σχέσεις και την πορεία των ηρώων βγαίνουν στην επιφάνεια καυτά ερωτήματα – τα περισσότερα διαχρονικά και προϋπάρχοντα στον ψυχικό κόσμο του καθενός μας, και τα οποία μας ωθούν να τα ερευνήσουμε. Δικός μου στόχος δεν ήταν φυσικά να δώσω απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, αλλά να απενεχοποιήσω εκείνους που όταν τολμούσουν να τα αγγίξουν γέμιζαν με ενοχές. «Η Παναγιά των δελφινιών» όμως, εκτός από αυτή την απενεχοποιημένη πνευματική αναζήτηση που προσφέρει, είναι και ένα ταξίδι στον κόσμο της μυθοπλασίας. Ο αναγνώστης μπορεί να απολαύσει την περιπέτεια και την πλοκή συνειδητοποιώντας, για άλλη μία φορά, πόσο σημαντικό είναι να αγκαλιάζει τα εμφανή «δεδομένα» του, έτσι ώστε να γεύεται στιγμές ευτυχίας.
2. Ποιο ήταν το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου «Η Παναγιά των δελφινιών»;
Στριφογύριζε καιρό στο μυαλό μου το να γράψω ένα μυθιστόρημα που η ιστορία του να πηγάζει από την αντιπαλότητα θρησκείας - επιστήμης. Ήθελα όμως να γράψω κάτι που να μην έχει δοκιμιακή ταυτότητα, αλλά αυτή η πάλη να βγαίνει μέσα από ρεαλιστικά και «ζωντανά» παραδείγματα ζωής. Αυτό ήταν το ερέθισμα. Και όσον αφορά την ιστορία, τους ήρωες, τον βράχο, τα δελφίνια, τον θρύλο… δεν ήρθαν όλα με μία ολοκληρωμένη έμπνευση, αλλά σταδιακά όσο δούλευα το βιβλίο στο μυαλό μου.
3. Ποιος από τους ήρωες σας είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;
Ο κάθε ήρωας έχει τη δική του δυσκολία. Και σίγουρα, όπως πολύ σωστά αναφέρεις στην ερώτηση, δεν είναι όλοι κοντά στον δικό μας ψυχισμό, οπότε χρειάζεται έντονη μελέτη και έρευνα για να «δημιουργηθεί», όσο πιο σωστά γίνεται. Σ’ αυτό το βιβλίο με «ταλαιπώρησε» ο χαρακτήρας της Θεοδώρας, γιατί έπρεπε να υποστηρίξω έννοιες, συμπεριφορές και τοποθετήσεις που δεν τις ασπάζομαι. Και όταν λέω «υποστηρίξω», δεν εννοώ απλά να καταγράψω. Όχι. Έπρεπε να βγω από τη Θάλεια (όσο τρελό κι αν ακούγεται αυτό) και να μπω ολοκληρωτικά στον δικό της κόσμο. Κι αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο. Υπήρχαν στιγμές που μετά από ένα κεφάλαιο, έκανα ώρες να συνέλθω και να… επανέλθω.
Ο πιο αγαπημένος μου ήρωας σ’ αυτό το βιβλίο είναι η Σαπφώ. Και γενικά, από όλα τα βιβλία μου, η Άννα από το βιβλίο «Όπου και να ‘σαι σ’ αγαπώ».
4. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν- ή είστε ‘’αμετακίνητη’’ σε ότι έχετε γράψει;
Δέχομαι ευχαρίστως τις πρώτες κριτικές και εισηγήσεις όταν διηγούμαι σε αγαπημένα μου πρόσωπα το τι σκέφτομαι να γράψω. Μάλιστα μέσα από τη συζήτηση που κάνω μαζί τους, με βοηθάει να διαμορφώσω και κατόπιν να ολοκληρώσω την πορεία της «πρώτης» έμπνευσης στο μυαλό μου. Όταν ξεκινάω τις έρευνες και τη μελέτη αναλύω το υλικό που μάζεψα μαζί με τον άντρα μου. Τα επιστημονικά συνήθως κομμάτια, έτσι ώστε να τα επεξεργαστώ και να τα αφομοιώσω καλύτερα. Όταν ολοκληρώσω τις έρευνες και την ιστορία στο μυαλό μου, (το μεγαλύτερο δηλαδή χρονικό διάστημα που χρειάζεται η δημιουργία του επόμενου έργου μου) θα ξεκινήσω να γράφω. Εκεί πια είμαι μόνη. Η ιστορία υπάρχει, όμως σίγουρα κάποια πράγματα θα αλλάξουν, κάπου αλλού θα με πάνε οι ήρωες. Η μητέρα μου και η επιμελήτριά μου είναι οι πρώτες που θα διαβάσουν ολοκληρωμένο το βιβλίο μου. Οι φίλοι μου, ίσως κάποια αποσπάσματα που θα διαλέξω γι’ αυτούς.
5. Έχετε ‘’μετανιώσει’’ για την κατάληξη που δώσατε σε κάποιο από τα βιβλία σας, ώστε, αν σας δινόταν η ευκαιρία να αλλάζατε αυτή την κατάληξη, θα το κάνατε με μεγάλη χαρά;
Έχω κλάψει και υποφέρει για καταλήξεις που έχω δώσει σε ιστορίες μου, ποτέ όμως δεν έχω μετανιώσει γι αυτές. Αλλά ακόμα και αν μετάνιωνα, δεν θα άλλαζα κανένα τέλος. Δεν θα έπρεπε.
6. Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;
Πολύ ωραία ερώτηση, αν και θα μπορούσαμε να την σπάσουμε και να συζητάμε με τις ώρες για το τι ακριβώς είναι λογοτεχνία, τι είναι μέσος πολίτης, αν επηρεάζεται πάντα και σε ποιο βαθμό η θεματολογία που διαλέγει ένας συγγραφέας με το αν υπάρχει Κρίση ή όχι…
Εγώ θα πω σε γενικές γραμμές πως υπάρχουν τα βιβλία που σε κάνουν απλώς να περάσεις ευχάριστα κάποιες ώρες και να ξεφύγεις από τα δικά σου ζόρια. Τα αγαπάω αυτά τα βιβλία, τα διαβάζω όταν το χρειάζομαι. Υπάρχουν όμως και τα βιβλία που θέλουν να δώσουν κάτι παραπάνω. Κι αυτό το «κάτι» έχει διάφορες βαθμίδες και κατηγορίες. Και επειδή αυτό είναι ανεξάντλητο θέμα, θα προσωποποιήσω λοιπόν την ερώτηση και θα απαντήσω συγκεκριμένα ως συγγραφέας για τα δικά μου βιβλία.
Αυτό που δεν θέλω να λείπει από κανένα έργο μου, άσχετα με το αν το τέλος του είναι ευχάριστο ή λυπητερό, είναι η αισιοδοξία! Και μπορεί να ακούγεται απλό, όμως δεν είναι. Η έννοια αισιοδοξία κρύβει μέσα της τόσα πολύτιμα που αν καταφέρεις να τα επεξεργαστείς σωστά με γνώσεις και με στοιχεία, τότε έχεις τη δυνατότητα να προσφέρεις στον αναγνώστη τροφή να δουλέψει με τον εαυτό του και να εξελιχθεί. Και παράλληλα κι εσύ μαζί του. Κι αυτό, αν και γενικό, πιστεύω πως είναι πολύ σπουδαίο και για την περίοδο Κρίσης. Αισιοδοξία!
7. Στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Σκόπιμα, σπάνια. Υποσυνείδητα ίσως, συχνά.
8. Ποια από τις ηρωίδες σας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό της δική σας ψυχοσύνθεσης;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Και δεν χρειάζεται…
9. Όταν τελειώνετε την συγγραφή του κάθε βιβλίου σας ποιό είναι το συναίσθημα που σας κατακλύζει και πώς αποφορτίζεστε από αυτό ώστε να προχωρήσετε στη συγγραφή του επόμενου βιβλίου σας;
Συνήθως το πρώτο αίσθημα είναι «λύτρωση». Το ότι κατάφερες να αποτυπώσεις όλα αυτά που κατέκλυζαν το μυαλό σου. Και μετά φυσικά έρχεται η χαρά, η περηφάνια… Το πώς, αλλά και το πότε έρχεται η αποφόρτιση δεν μπορώ να το εξηγήσω. Απλά έρχεται και προχωράς…
10. Παράλληλη λογοτεχνία: Ήταν εύκολο να υλοποιηθεί ; Θα το ξανακάνατε και αν ναι να υποθέσω μόνο με την κα Κωνσταντούρου δεδομένου του ότι είστε φίλες;
Καθόλου εύκολο, όμως τόσο μαγική διαδικασία! Φυσικά και είναι στα σχέδιά μας να το επαναλάβουμε κάποια στιγμή, και ναι, εγώ μαζί με τη Μαίρη. Όχι όμως γιατί είμαστε απλώς φίλες, αλλά γιατί η χημεία που υπάρχει μεταξύ μας, κι αυτό σε πολλά επίπεδα, είναι μοναδική.
11. Ποιο από τα βιβλίο σας θα θέλατε να μεταφερθεί στην μικρή οθόνη, αφού πιστεύετε πως αυτό εκτός από την αισθητική-καλλιτεχνική απόλαυση θα προσφέρει και πολλά μηνύματα στους θεατές ;
Θα χαιρόμουν πάρα πολύ αν οποιοδήποτε βιβλίο μου γινόταν σειρά στην τηλεόραση, φτάνει η μεταφορά του να γινόταν με τις κατάλληλες προϋποθέσεις.
12. Τι να περιμένουμε από την πένα σας; Έχετε μπει στην διαδικασία συγγραφής του;
Ναι, είμαι στη διαδικασία «συγγραφής» του επόμενου έργου μου, αλλά είναι νωρίς ακόμη για να μοιραστώ πληροφορίες με τους αναγνώστες. Όλα στον καιρό τους.
13. Ποιο βιβλίο σάς επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;
Δεν είναι ένα, αλλά πολλά τα βιβλία έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου. Πάρα πολλά κομμάτια από βιβλία έχουν διαμορφώσει τις σκέψεις μου. Συνειδητά και υποσυνείδητα.
14. Ο αγαπημένος σας σύγχρονος συγγραφέας; Και κλασσικός;
Πολλοί. Και (ευτυχώς) όσο προχωράω και σε αναζήτηση, αλλά και σε ηλικία, αυτοί μεταβάλλονται. Λιγότερο φυσικό οι κλασσικοί, πολύ περισσότερο οι σύγχρονοι.
15. Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν: Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο δεν διαβάζω λογοτεχνία, αλλά μία πανεπιστημιακή έρευνα.
16. Πείτε μας μια φράση που σας εκφράζει και αποτελεί για σας μότο ζωής;
«Αγάπα τον πλησίον σου, ως εαυτόν»
17. Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.
Χμ… Να συνεχίσουν να αναζητούν το «καλύτερο» χωρίς ποτέ να σταματήσουν να απολαμβάνουν το «καλό» που έχουν στα χέρια τους.
*****
Βιογραφία συγγραφέως:
Η Θάλεια Κουνούνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει με τον σύζυγό της και τα τέσσερα παιδιά τους στην Κύπρο.
Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής.
Βιβλία της συγγραφέως: TO TEΛΟΣ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ, ΚΡΑΤΑ ΜΕ..... Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΑΛΠΑΡΕΙ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ 'ΣΑΙ Σ'ΑΓΑΠΩ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΔΩ Ή ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΑ και ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΠΟΤΕ (Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ).
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου