….Δεν άλλαξε ποτέ ο κόσμος. Ίδιος ήταν πάντα. Ποτέ καλύτερος, ποτέ χειρότερος. Ένας κύκλος αέναος και αμετάβλητος. Μόνο που κάποιοι έσπαγαν τον δικό τους κύκλο ψάχνοντας για τον έρωτα. Αυτό ήταν πάντα το μόνο μυστικό. Να κάνεις την υπέρβαση για να βρεις τον έρωτα. Τον έρωτα που σαν χαμένος θησαυρός σε περιμένει σ’ένα κρυμμένο σεντούκι. Σαν το ανοίξεις δε θα βρεις ούτε χρυσά νομίσματα, ούτε σμαραγδένια βραχιόλια.
Δυο μάτια θα βρεις.
Δυο μάτια που θα σε κοιτάξουν πριν κλείσεις τα δικά σου μάτια και θα σου πουν: «Άξιζε η ζωή».
Σ’ αυτή την παράγραφο κρύβεται, κατά την γνώμη μου, το νόημα του υπέροχου, συγκινητικού και άρτιου βιβλίου του Στέφανου Λίβου, «Το μυστικό του Λεβάντε».
Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά με τον χαμό του ογδοντάχρονου Παντελή, η σωρός του οποίου θα επιστρέψει, μετά από σχεδόν εξήντα χρόνια, στην Ζάκυνθο, στα πάτρια δηλαδή εδάφη, όπου και θα ταφεί στο νεκροταφείο του χωριού του. Ο εγγονός του, Παντελής και αυτός, μετά την ταφή, θα ανακαλύψει στο πατρικό του παππού του ένα μικρό σεντούκι μέσα στο οποίο ο παππούς του φύλασσε τον δικό του θησαυρό, τη δική του ιστορία…. Ο Παντελής ο νεότερος ανοίγοντας αυτό το κουτί θα βυθιστεί, μαζί με εμάς, στην προσωπική και οικογενειακή ιστορία του παππού του, που τόσο επιμελώς έκρυβε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και στην Ιστορία του νησιού ξεκινώντας από την Ενετοκρατία με τους κόντηδες και τους ποπολάρους και φτάνοντας έως την Κατοχική και Εμφιλιακή εποχή της.
Ο Παντελής, λοιπόν, κατάφερε σε εποχές που ο φασισμός και ο ναζισμός άπλωναν τον δηλητηριώδη ιστό τους στην Ελλάδα και στο νησί του να σπάσει, όπως λέει το προαναφερθέν απόσπασμα, τον δικό του αέναο κύκλο και να αναζητήσει τον έρωτα. Η εβραιοπούλα Βιολέτα θα είναι αυτή που στο πρόσωπό της τελικά ο Παντελής θα βρει τον έρωτα που ζητά, θα βρει τον δικό του θησαυρό….. Ο έρωτας τους κόντρα στις προκαταλήψεις και τις απαγορεύσεις θα ανθίσει αγνοώντας, όμως, πως η Ιστορία, η αυστηρότητα του πατέρα της Βιολέτας, οι διαφορετικές θρησκείες που ασπάζονται καθώς και μια άδικη δολοφονία στέκονται κάπου στην γωνιά περιμένοντας να βάλουν τρικλοποδιά στα όνειρά τους…. Τι και πότε από όλα αυτά θα αλλοιώσει την κοινή τους ζωή θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας… το μόνο που θα πω είναι πως ναι!, τελικά κάποτε οι ήρωες μας θα κοιταχτούν στα μάτια και θα διαπιστώσουν πως, παρά τον ζόφο της, τελικά «Άξιζε η ζωή»….
«Το μυστικό του Λεβάντε» είναι ένα υπέροχο ατμοσφαιρικό, λυρικό ιστορικό βιβλίο στο οποίο οι άψογα σκιαγραφημένοι ήρωες και η υπόθεση τους με πήραν από το χέρι και με ταξίδεψαν στην Ιστορία της Ελλάδας και της Ζακύνθου του 19ου και 20ου αιώνα αβίαστα. Η γραφή του Στέφανου Λίβου ήταν λυρική με όμορφες και ρεαλιστικές περιγραφές, εκεί που έπρεπε και όσες έπρεπε, οι οποίες με έβαζαν και εμένα στο σκηνικό ζώντας έτσι τον παλμό των γεγονότων που περιγράφονταν. Η ροή ήταν γρήγορη, χωρίς να κάνει κάπου την λεγόμενη κοιλιά ενώ η σύνδεση των εποχών ήταν έντεχνη και επιτυχής.
Αυτό που με βοήθησε επιπλέον να μπω στον χωροχρόνο του βιβλίου ήταν και η χρήση του γλωσσικού ιδιώματος της Ζακύνθου που χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας στους διαλόγους, το οποίο πιστεύω πως ενίσχυσε την μεταδοτικότητα του κειμένου.
Τέλος διαβάζοντας «Το μυστικό του Λεβάντε» έμαθα και πολλά άγνωστα και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία, όπως λ.χ. την γενναία και ανθρώπινη στάση που κράτησε ο Μητροπολίτης Ζακύνθου, μια στάση που τελικά έσωσε την εβραϊκή κοινότητα του νησιού από το Ολοκαύτωμα.
Διαβάστε το…. πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο που θα σας συγκινήσει!
Συγχαρητήρια στον συγγραφέα, η είσοδος του στον συγγραφικό χώρο γίνεται με ένα βιβλίο που ξεπερνά κάθε προσδοκία για πρωτοεμφανιζόμενο!
Βαθμολογία 5/5
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Το μυστικό του Λεβάντε
Συγγραφέας: Στέφανος Λίβος
Εκδ.: Διόπτρα
Ημερ.Εκδ.: Απρίλιος του 2015
Σελ.: 499
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου