Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Συζητώντας με την συγγραφέα Ρούλα Σαμαϊλίδου-Βάκου!

         Η Ρούλα Σαμαϊλίδου-Βάκου, που με την Γειτονιά των ονείρων και Του στίγματος της -τα δυο, δηλαδή από το σύνολο των βιβλίων της, που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής- με έκανε να συγκινηθώ, να γελάσω, να ταξιδέψω και να ζήσω ιστορικές στιγμές αλλά και να προβληματιστώ, παρά τον περιορισμένο της χρόνο λόγω των παρουσιάσεων του Στίγματος, προχώρησε στις ΒιβλιοΑναφορές την ακόλουθη συνέντευξη. Την ευχαριστώ θερμά που ξέκλεψε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της και απάντησε στο ερωτηματολόγιο μου. 
         Η πένα της και οι ήρωες που αυτή γεννά, για ‘μένα, έχουν κάτι που το συναντάς σπάνια, έχουν αυθεντικότητα. Διαβάζοντας τα κείμενα της νομίζεις πως ακούς την κάθε υπόθεση, τον κάθε ήρωα. Όσοι δεν έχετε διαβάσει κάποιο βιβλίο της κυρίας Ρούλας Σαμαϊλίδου-Βάκου σας παροτρύνω, σύντομα, να το κάνετε. Θα νιώσετε την κάθε λέξη, θα αγαπήσετε τους οικείους και απτούς ήρωες, θα σας δημιουργηθούν πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους συναισθήματα. Μέχρι τότε όμως απολαύστε την συνέντευξη που παραχώρησε στις ΒιβλιοΑναφορές…..

1. Tο νέο σας πόνημα κυκλοφόρησε τον Ιούνιο από τις εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης με τίτλο «Το στίγμα»! Αφού σας ευχηθώ να συνεχίσει ανεμπόδιστα το αναγνωστικό του ταξίδι, θα σας ζητήσω να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό. Δυο λόγια τα οποία δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και θα θέλατε, πολύ, να ακουστούν. 

Δυο χειμώνες έρευνας και δουλειάς. Δυο χειμώνες πίσω από τα γυαλιά μου και από έναν μεγεθυντικό φακό. Δυο χειμώνες με μια παλιοκαιρίτικη μυρωδιά, μαγική για μένα, που μ’ έπαιρνε μαζί της σε αλλοτινούς καιρούς. Έκανα παρέα με γραφιάδες που έγραφαν με πένα και μελάνι, φορώντας μαύρα μανίκια στο σακάκι για να μη φθαρούν οι αγκώνες από το τρίψιμο. Έγραψα μαζί τους προικοσύμφωνα, μέτρησα τούρκικα γρόσια, μαλαματένια δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, ολομέταξα υποκάμισα, λινομέταξα γυναικεία ή ανδρικά βρακιά αλλά και ταψιά και τεντζερέδες με καπάκι ή χωρίς. Καταπάτησα εθνικά κτήματα, πήρα μέρος σε πλειστηριασμούς, είδα τα δάκρυα της χήρας που την αδικούσαν, είδα τον κοσμάκη του τότε να παλεύει για μια καλύτερη ζωή. 

2. Ποιο ήταν το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση Του στίγματος; 

Το ερέθισμα ήταν μια χειρόγραφη μαρτυρική συμβολαιογραφική πράξη του 1833 που βρήκα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους αποκωδικοποιώντας 480 πράξεις του Δημοσίου Μνήμονος (συμβολαιογράφος) Λακεδαίμονος Γεωργίου Χαρτουλάρη. Αν και το όνομα που μαρτυρούσε για κάτι που συνέβη στο χωριό του δεν ήταν άλλο από του Νικήτα Σταματελόπουλου, δηλαδή του Νικηταρά του Τουρκοφάγου, εμένα με εντυπωσίασε η ίδια η ιστορία, η οποία με παρέπεμπε στον κοινωνικό στιγματισμό, ένα φαινόμενο που είχα παρατηρήσει από τη μικρή μου ηλικία ζώντας σε μικρές κοινωνίες. 

3. Τι μήνυμα θέλετε να μεταφέρετε, μέσου του βιβλίου σας, στους θύτες και τα θύματα της στιγματοποίησης; 

Πόσο εύκολο είναι να στιγματίζουμε ανθρώπους με το παραμικρό αναγκάζοντάς τους να χάσουν την ταυτότητά τους και να εγκλωβισθούν σε ένα φαύλο κύκλο αλλοτρίωσης, απομόνωσης και χρονοποίησης των προβλημάτων τους. Ότι το στίγμα, η ρετσινιά, πολλές φορές μπορεί να ακολουθήσει και τις επόμενες γενιές που δεν φταίνε σε τίποτε και να ορίζει τις ζωές τους.

4. Ποιος, από το σύνολο των ηρώων σας, είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί; 

Οι γυναικείες φιγούρες Φωτεινή και Πανανή, θετή και φυσική μητέρα αντίστοιχα είναι οι αγαπημένες μου ηρωίδες. Δυσκολεύτηκα πολύ με τον Μήτσο στο πρώτο μου μυθιστόρημα «Χρόνια οργής». Έπρεπε όχι μόνο να μπω και να κατανοήσω τον ψυχισμό ενός άνδρα, αντιήρωα, αλλά και να μελετήσω μια φοβερή περίοδο της ελληνικής ιστορίας, η οποία με άφησε άγρυπνη πολλά βράδια από τις ζοφερές εικόνες που μεταφέρονταν στα μάτια μου από διηγήσεις και των δυο πλευρών.

5. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ‘’αμετακίνητη’’ σε ότι έχετε γράψει; 

Δεν διαβάζει κανένας από το οικείο μου περιβάλλον τις ιστορίες μου παρά μόνο σαν φθάσουν στα χέρια τους τυπωμένες. Μου μένει το χτυποκάρδι μέχρι να έρθει η πρώτη κριτική ματιά, οι πρώτες εντυπώσεις από αναγνώστες. Επειδή είμαι όμως αρκετά ανασφαλής μπορεί κάθε φορά που κοιτώ το κείμενό μου να κάνω αλλαγές και θα το κάνω μέχρι να το βάλω στο φάκελο για να φύγει από τα χέρια μου…

6. Έχετε ‘’μετανιώσει’’ για την κατάληξη που δώσατε σε κάποιο από τα βιβλία σας, ώστε, αν σας δινόταν η ευκαιρία να αλλάζατε αυτή την κατάληξη, θα το κάνατε με μεγάλη χαρά;

Όχι, δεν έχω μετανιώσει. Πιστεύω πως η κατάληξη που έχω δώσει άπτεται του χαρακτήρα των ηρώων μου και αν ήταν διαφορετικά θα φαινόταν πολύ ψεύτικη ή ακόμη και γελοιότητα.

7. Όταν τελειώνετε την συγγραφή του κάθε βιβλίου σας ποιο είναι το συναίσθημα που σας κατακλύζει και πως αποφορτίζεστε από αυτό ώστε να προχωρήσετε στη συγγραφή του επόμενου βιβλίου σας; 

Χαρά και λύπη μαζί. Αλλά πάντα έχω πολύ χρόνο μπροστά μου να αποφορτίζομαι. Για μένα δεν είναι αυτοσκοπός η συγγραφή, σώνει και καλά μόλις το τελειώνω το ένα βιβλίο να αρχίζω το άλλο. Αν έχω καλή ιστορία θα γράψω, αν όχι θα περιμένω.

8. Τα θετικά σχόλια των αναγνωστών σίγουρα θα σας χαροποιούν και θα αντλείτε από αυτά δύναμη για την συνέχεια! Με τα αρνητικά -αν φυσικά υπάρχουν!- τι γίνεται; Πως τα αντιμετωπίζεται; Και, εξαιτίας αυτών, έχετε σκεφτεί να κάνετε εκπτώσεις στο γραπτό σας με σκοπό να αγγίξετε και αυτούς τους αναγνώστες ή όταν γράφετε, γράφετε απαλλαγμένη από τέτοιες πρακτικές, θα έλεγα, σκέψεις;

Κάθε γραπτό μου είναι και ένας πειραματισμός για μένα. Γι αυτό το λόγο και με ενδιαφέρουν πολύ τα σχόλια των αναγνωστών, καλά ή άσχημα. Κι αυτά τα δεύτερα είναι χρήσιμα- αν γίνονται καλοπροαίρετα- για να γινόμαστε καλύτεροι. Αλίμονο αν περιμέναμε να αρέσουν σε όλους. Γράφω αυτό που αρέσει εμένα. Την ιστορία που με βάζει να ψάξω, να ερευνήσω. Από κει και πέρα αφήνω στους αναγνώστες να κρίνουν.

9. Μέσα στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία; 

Όχι πάντα. Μόνο όταν είναι απαραίτητο. 

10. Πείτε μας ένα θέμα που θα θέλατε οπωσδήποτε να ασχοληθείτε σε κάποιο από τα επόμενα βιβλία σας; 

Μου αρέσει να ακούω ιστορίες από γεροντότερους και να τις μεταφέρω στο χαρτί. Απ’ αυτές τις ιστορίες περιμένω το θέμα μου. Χωρίς πρόγραμμα… όπως έλεγε η Μαρία Ρεζάν.

11. Ποιο βιβλίο σάς επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;

Έντονα χαραγμένο στη μνήμη μου είναι το βιβλίο «Οι άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ. Η αδικία πάντα με πνίγει και η κάθαρση με λυτρώνει.

12. Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;

Ένα βιβλίο μας κάνει πάντα να ξεφεύγουμε λίγο από τα προβλήματά μας πλάθοντας εικόνες. Υπάρχουν βιβλία λογοτεχνικά που προάγουν το νου, τη γνώση αλλά και άλλα αναγνώσματα, που προσφέρουν απόλαυση. 

13. Πείτε μας μια φράση που σας εκφράζει και αποτελεί για σας μότο ζωής; 

Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ! 

14. Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν: Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο; 

''Ουρανός στο αίμα'' της Ελένης Ανθοπούλου που μας άφησε νωρίς και είχε πολλά να προσφέρει. 

15. Ο αγαπημένος σας σύγχρονος συγγραφέας; Και κλασσικός; 

Λατρεύω τα βιβλία της κ. Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου με πρώτο απ’ όλα το «Πήραν την πόλη πήραν την». Από τους κλασσικούς Παπαδιαμάντης. 

16. Τι να περιμένουμε στο μέλλον από την πένα σας; Έχετε μπει στην διαδικασία συγγραφής του; 

Μια ιστορία που αρχίσει στην Αυστρία την εποχή του Φραγκίσκου Ιωσήφ και της Σίσσυς και μετά έρχεται στην Ελλάδα. Ελπίζω να πάει καλά. Η δυσκολία είναι στην έρευνα γιατί η μετάφραση από τα Γερμανικά στα Ελληνικά δεν είναι καθόλου καλή. 

17. Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο μου, θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.

Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο. Στη θέση του «εγώ» ας μπει το «εμείς». Ας γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.

******

Βιογραφία συγγραφέως

H Ρούλα Σαμαϊλίδου-Βάκου γεννήθηκε στη Μύρινα της Λήμνου. Αποφοίτησε από την Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών και στη συνέχεια εργάστηκε σε τράπεζα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Τα τελευταία χρόνια ζει στη Σπάρτη. Στο έργο της, πραγματεύεται θέματα που έχουν να κάνουν με παλιές εποχές, μεταφέροντας την πλοκή στο γενέθλιο νησί της. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία της "Χρόνια οργής" και "Τα κεντημένα γοβάκια" από τις εκδόσεις Ιδιομορφή, "Τα παραμύθια της γιαγιάς" από τις εκδόσεις Λογότυπος και "Πέρα από το νησί", "Η γειτονιά των ονείρων" και "Το στίγμα" από τις εκδόσεις Μιχαήλ Σιδέρη.
Ασχολείται γενικά με τη λογοτεχνία και μικρότερα έργα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.


Πηγή βιογραφίας: BiblioNet.gr

Δήμητρα Κωλέτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου