Η αγαπημένη συγγραφέας Νικόλ-Άννα Μανιάτη απαντά στο ερωτηματολόγιο των ΒιβλιοΑναφορών και, μεταξύ άλλων, μας μιλά για το νέο της βιβλίο, το «Οι σιωπές της ενοχής», το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσε ώστε να πραγματοποιηθεί η εν λόγω συνέντευξη, η οποία και φυσικά αποτελεί μεγάλη τιμή για το blog και για εμένα προσωπικά!
Διαβάστε την λοιπόν και ελάτε λίγο πιο κοντά στο έργο και στην προσωπικότητα της συγγραφέως Νικόλ-Άννας Μανιάτη!
1. Το νέο σας βιβλίο, το «Οι σιωπές της ενοχής», απέκτησε στις αρχές του Ιουνίου μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.
«Οι Σιωπές» είναι μια βαθιά εξομολόγηση μιας παιδικής φίλης συνυφασμένη με δικές μου αναμνήσεις και βιώματα. Πολλοί θα νομίσουν πως είναι βιογραφία δική μου, όμως για να προστατέψω τη δική της ανωνυμία τοποθέτησα όλη της τη ζωή και τα βιώματα μέσα στο δικό μου χώρο και μέρη που έζησα εγώ μικρή γιατί έτσι είναι πιο ζωντανή η περιγραφή και συγχρόνως γνωστοί της δεν θα την ταυτίσουν. Οι σκανταλιές, οι περιπέτειες, η ρουτίνα στο σχολείο, το σπίτι το πατρικό στη Λευκωσία, όλα είναι τα μέρη που εγώ μεγάλωσα όμως με τις εμπειρίες και τα μυστικά της «Άννας». Η πραγματική Άννα δεν έφυγε ποτέ από το νησί της. Βασικά, είναι σαν να εξιστορώ τη δική μου παιδική καθημερινότητα αλλά με τα μυστικά και τις σκληρές ενοχές της Άννας.
2. Ποιο ήταν το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου;
Ερέθισμα; Μόνο η επιθυμία να βγουν στο φως πολλές πράξεις που εξακολουθούν ακόμα να είναι επίκαιρες. Η βιογραφία κάποιου που σου διηγείται τη ζωή του δεν θεωρώ ότι αποκαλείται συγγραφή. Μαγειρεύοντας όμως δικές μου αναμνήσεις και γεγονότα μαζί με τις δικές της εμπειρίες, προσθέτοντας και μυθοπλασία στο β΄ μέρος του βιβλίου –την ενήλικη ζωή της- και τολμώντας και πάλι να θίξω θέματα ταμπού όπως την Ευθανασία, το μετατρέπω σε μυθιστόρημα αντί για βιογραφία. Άλλωστε, και ο «Άγγελος» είναι πραγματικά γεγονότα, με θέμα ταμπού της Αυτοκακοποίησης, όμως δεν θα είχε ενδιαφέρον να το διαβάσει κανείς αν το παρουσίαζα σαν μελέτη κοινωνικού θέματος. Το ίδιο και ο «Αόρατος Δεσμός», ο «Ύπνος των χιλίων ημερών», και όλα μου τα βιβλία. Το ερέθισμα λοιπόν είναι η πραγματική Ζωή!
3. Διαβάζοντας ένα βιβλίο ψάχνω πάντα κάτω από τις λέξεις τα μηνύματα που ίσως θέλει ο συγγραφέας να μεταφέρει στους αναγνώστες του. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μήνυμα που οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου σας θέλουν οπωσδήποτε εμείς οι αναγνώστες να το ''παραλάβουμε'';
Τα μηνύματα τα προσλαμβάνει διαφορετικά ο κάθε αναγνώστης, ανάλογα με τη δική του ψυχολογία, εμπειρίες ζωής, ευαισθησίες και προτιμήσεις. Ένα βιβλίο που δεν περνάει κάποιο μήνυμα είναι απλά ένα ανάγνωσμα για να περάσει ευχάριστα την ώρα. Όσο πιο έντονα τα συναισθήματα, όσο περισσότερο θυμάσαι τους ήρωες αφού κλείσεις το βιβλίο, όσο πιο πολύ γεννιούνται προβληματισμοί και σκέψεις τόσο πιο δυνατά τα μηνύματα.
4. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Και ποιος σας ''ταλαιπώρησε'', είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;
Η απάντηση είναι εύκολη όσον αφορά το νέο βιβλίο, όμως δεν μπορώ να διαφοροποιήσω ή να ξεχωρίσω κανέναν ήρωα από όλα μου τα βιβλία που να μην έχω ταυτιστεί ολοκληρωτικά μαζί του, να γίνω ένα με τη δική του ψυχολογία και το δικό του τρόπο σκέψης. Όλοι με «ταλαιπωρούν» με τον τρόπο τους, τρυπώνουν στη σκέψη μου, κυριαρχούν στο μυαλό μου και κατευθύνουν τα λόγια μου όσο διαρκεί η εξιστόρηση. Είναι όλοι μέρος του δικού μου «είναι» αλλιώς δεν θα γίνονταν αποδεκτοί από τους αναγνώστες. Όμως, ομολογώ πως η μικρή Σοφία στον «Έκπτωτο Άγγελο» τρύπωσε τόσο βαθιά στη ψυχή μου που μήνες μετά ξυπνούσα με τις εικόνες του ψυχικού της -και σωματικού- μαρτυρίου να κυριαρχούν το μυαλό και να στοιχειώνουν τα όνειρα μου. Και η προσπάθεια να ταυτιστώ με την μη-τέρα της και να αντιδρώ στο χαρτί με την ωμότητα και την αναλγησία της, με εξάντλησε. Ακόμα κοιτάω τα δικά μου χέρια να δω σημάδια από χαρακιές.
5. Πείτε μας τα συναισθήματα ή τις σκέψεις που σας συντρόφευαν την στιγμή που γράφατε την λέξη Τέλος στην ιστορία του «Οι σιωπές της ενοχής».
Εξάντληση! Ψυχική, ολοκληρωτική εξάντληση. Αυτή η αναδρομή στο παρελθόν, συνυφασμένη με εμπειρίες κάποιου άλλου ατόμου, ήταν μια αληθινή κατάθεση ψυχής. Έκανα ένα «προσκύνημα» στο χωριό μου, στα μέρη που εγώ έζησα μικρή, είδα το δέντρο που είχα σκαρφαλώσει, τα σοκάκια που έπαιζα, τα σπίτια, την εκκλησία, τα μέρη που κυκλοφορούσα κρυφά, είδα μερικές παιδικές φίλες που ποτέ δεν έφυγαν από το χωριό και μπερδεύτηκα με τις αναμνήσεις νομίζοντας πως όλα είχαν συμβεί σε μένα. Τόσο πολύ είχαν συνυφαστεί οι ιστορίες μας με την «Άννα» μέσα μου. Μέχρι τώρα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να συνεχίσω τα δύο βιβλία που έχω μισοτελειωμένα. Οι «Σιωπές» και ο «Άγγελος» έχουν ρουφήξει κυριολεκτικά την ψυχή μου.
6. Ποια επίθετα θα χρησιμοποιούσατε για να χαρακτηρίσετε το νέο σας πόνημα;
Αυτό θα το κάνουν οι αναγνώστες. Και το κάνουν με τον δικό του τρόπο ο καθένας. Πολλοί μου στέλνουν τη γνώμη τους προσωπικά και αφού πάρω την άδεια τους την ανεβάζω στη στήλη «Πολύτιμες Γνώμες Αναγνωστών». Γιατί είναι πολύτιμη η γνώμη τους! Για μένα.
7. Εσείς κατευθύνετε τους ήρωες ή οι ήρωες σας από ένα σημείο και μετά αυτομολούν και κατευθύνουν το χέρι σας κατά την διάρκεια της συγγραφής;
Τίποτα από τα δύο. Τα περισσότερα βιβλία μου βασίζονται σε αληθινές ιστορίες γύρω μας, από την πραγματική ζωή. Μπαίνω στο πετσί τους, στη δική τους ψυχολογία και η πλοκή ακολουθεί το δικό της τρόπο με κυρίαρχο το συναίσθημα. Και φυσικά την απαραίτητη μυθοπλασία για να γίνουν οι καθημερινότητες που δεν προσέχουμε ιδιαίτερα, ενδιαφέρουσες.
8. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ''αμετακίνητη'' σε ότι έχετε γράψει;
Κάποτε, στα πρώτα οκτώ βιβλία μου, τα διάβαζε η μικρότερη κόρη μου. Αυστηρή στην κριτική της και στις παρατηρήσεις της. Πολύτιμες. Και πάντα ακολουθούσα όσα μου έλεγε. Τώρα δυστυχώς η απόσταση και οι υποχρεώσεις δεν αφήνουν περιθώρια.
9. Είστε μια συγγραφέας με πλούσια θεματολογία! Μοιραστείτε μαζί μας ένα θέμα που θα θέλατε οπωσδήποτε να ασχοληθείτε σε κάποιο από τα επόμενα βιβλία σας;
Είναι τόσα τα θέματα που προσφέρει η ζωή γύρω μας! Λίγη ευαισθησία, λίγη παρατηρητικότητα, πολλή φαντασία και… έχεις έτοιμη την ιστορία. Πόσο από τον εαυτό σου προσφέρεις κάθε φορά είναι άλλο θέμα.
10. Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;
Μια διέξοδο. Δραπέτευση. Ανάλογα με το βιβλίο. Ίσως και σύγκριση για να παίρνει δύναμη.
11. Για σας ποια στοιχεία σε ένα βιβλίο σάς κάνουν να το χαρακτηρίσετε τελικά ουσιώδη Λογοτεχνία;
Ας μην μπερδεύουμε τη Λογοτεχνία με τη συγγραφή ή τη μυθιστοριογραφία. Ας παραμείνουμε στη συγγραφή των εποχών που ζούμε, γιατί βασικά αυτό είναι που θέλουν να διαπιστώσουn όσοι διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη. Όταν ένα βιβλίο σου ξυπνάει ερωτήματα, σου προκαλεί συναισθήματα έντονα, σε αναγκάζει να σκεφτείς, να αναρωτηθείς, να ψάξεις μέσα σου και γύρω σου, όταν κλείνοντας το στο τέλος παραμένει ζωντανό στο μυαλό σου, όταν θυμάσαι τους ήρωες του για μέρες και όταν χρειαστείς κάποιο χρόνο να το «ζήσεις» μέσα σου πριν πιάσεις άλλο στα χέρια σου, όλα αυτά είναι ουσιώδη για να χαρακτηρίσεις ένα βιβλίο με όποιο επίθετο θέλεις εσύ.
12. Αν δεν κάνω λάθος, έχετε πει πως έχετε στο συρτάρι σας ήδη έτοιμα βιβλία τα οποία περιμένουν την σειρά τουw για να εκδοθούν! Αλήθεια ποιο θα 'ναι το επόμενο που θα βγει από την σκοτεινή του κρυψώνα! Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας ένα, δυο στοιχεία του;
Δεν ξέρω ακόμα ποιο θα εγκριθεί για έκδοση. Οπότε είναι λίγο νωρίς και δεν θέλω να παραπλανήσω.
13. Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τον χρόνο που διαθέσατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου, θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.
Ζούμε δύσκολες εποχές. Να έχουν πάντα δύναμη ψυχής και αισιοδοξία. Η Ελλάδα είναι η ομορφότερη χώρα στον κόσμο και μόνο οι φυσικές ομορφιές της, το απέραντο γαλάζιο του ουρανού, το κρυστάλλινο μπλε της θάλασσας, ο ήλιος, είναι πηγές ομορφιάς που γαληνεύουν τη ψυχή και που άλλοι τα στερούνται. Από μας εξαρτάται να βρούμε δύναμη να προχωράμε.
Σ’ ευχαριστώ για τη συνέντευξη και την ευκαιρία να πω το δικό μου μεγάλο «Ευχαριστώ» στους αναγνώστες που με ακολουθούν. Να έχετε όλοι έναν ανέμελο Αυγουστιάτικο μήνα, όπου και να βρεθείτε!
****
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
Ένα εφιαλτικό δίλημμα ορθώνεται απειλητικά στη ζωή της γιατρού Άννας Παπαδάκη. Ένα δίλημμα που την ωθεί να καταπατήσει τον ιερό όρκο του Ιπποκράτη, που με τόσες θυσίες και κόπους είχε δώσει. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, η φρικτή εμπειρία στα πέντε της, όταν την είχαν εγκαταλείψει με μια θεία στο ορεινό χωριό της Πάφου, η στέρηση της αγάπης και της αποδοχής που την είχαν σημαδέψει θα βαρύνουν άραγε την όποια επιλογή της; Ή μήπως μόνο η αγάπη και ο σεβασμός θα την κατευθύνουν;
Σκληρή απόφαση! Ευθανασία ή φόνος; Στα μάτια της δεν υπάρχει δικαιολογία. Πώς και γιατί βρίσκεται αντιμέτωπη με τέτοιες επιλογές στη ζωή της; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την μία ή την άλλη απόφαση; Και χρόνια μετά, το δίλημμα επιστρέφει και την αναγκάζει να αναμετρηθεί ξανά με τον όρκο της. Το ερώτημα αυτή τη φορά είναι: τιμωρός ή το δικαίωμα να λέγεται Άνθρωπος; Μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, που καθηλώνει και συνάμα γεννά ερωτήματα.
Βιογραφία συγγραφέως:
Η ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ γεννήθηκε στην Κύπρο, όπου και έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στο Λονδίνο. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και είναι κάτοχος B.A., P.G.C.E. και M.A. Ολοκλήρωσε επίσης σπουδές νοσηλευτικής τριετούς φοίτησης στο King Edward Memorial Hospital. Το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών, ενώ αργότερα άνοιξε δικό της κέντρο ξένων γλωσσών, το οποίο διεύθυνε επί δεκαοκτώ χρόνια. Στο διάστημα αυτό εξέδωσε με επιτυχία τέσσερα εκπαιδευτικά βιβλία, τρία από τα οποία εγκρίθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας. Το τέταρτο κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Longman. Υπήρξε επίσης εισηγήτρια εκπαιδευτικών σεμιναρίων και μέλος εξεταστικών επιτροπών για την ξενόγλωσση παιδεία. Στο ενεργητικό της περιλαμβάνονται και πολλές δημοσιεύσεις εκπαιδευτικών άρθρων. Τέλος είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Έργα της: Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ, ΌΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ Τ'ΑΣΤΕΡΙΑ, ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ, ΚΟΜΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΕΣΜΟΣ, Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΧΙΛΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ, ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ, ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΥΡΙΣΕ ΞΑΝΑ, ΕΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ και ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ.
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου