Το «Θυμήσου να ζήσεις» -πόσο όμορφος και παροτρυντικός τίτλος!- είναι ένα βιβλίο με μια συμπαθητική ιστορία, την οποία η συγγραφέας, Ελένη Συράκη, την τοποθετεί από την τουρκοκρατούμενη Χίο και τις προσπάθειες απελευθέρωσης της, στην Κατοχή του νησιού και της υπόλοιπης Ελλάδας το 1941 από τους Γερμανούς έως και στο σήμερα. Σ’ αυτό το χρονικό πλαίσιο η συγγραφέας αναπτύσσει την υπόθεση του βιβλίου της, όπου και συναντάμε την ερωτική ιστορία του Μάρκου και της Ερμίνας αρχικά και το ερωτικό τρίγωνο του Νεόφυτου, της Όλγας και της Μαρί αργότερα. Η αρχή του βιβλίου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα με γρήγορη ροή και πλοκή ενώ από την μέση έως το τέλος του η αφήγηση του, όσο και αν ήθελα να δω την εξέλιξη της σχέσης των προγόνων του πρώτου άδοξου ζευγαριού, με κούρασε καθώς η έλλειψη ατμόσφαιρας μού στέρησε την δυνατότητα να γίνω ένα με την ιστορία χάνοντας έτσι το ενδιαφέρον μου για αυτή. Ο Αόριστος που χρησιμοποιεί η συγγραφέας καθώς και η τόση ανάλυση, τύπου φιλοσοφικών ερωτημάτων και αόριστων σκέψεων,μου προκάλεσαν εκνευρισμό και ανία στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου. Αν ήταν κατά τι μικρότερο, χωρίς τις πολλές παραγράφους αλλά και τα κεφάλαια που για ‘μένα δεν εξυπηρετούσαν την πλοκή, θα ήταν ένα καλό βιβλίο. Για ‘μένα λοιπόν και μόνο για ‘μένα ένα βιβλίο μέτριο έως αδιάφορο. Διαβάστε το, μπορεί όταν το κάνετε να διαψεύσετε κατηγορηματικά την δική μου άποψη, μιας και όπως έχουμε πει το βιβλίο είναι υποκειμενική υπόθεση. Βιβλία που εμένα δεν με αγγίζουν καν εσείς μπορεί να τα θεωρήσετε αριστουργήματα αλλά και το αντίστροφο!
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Όταν η Λίλη μετά τον χαμό της γιαγιάς της βρεθεί στην Ελλάδα και στον γενέθλιο τόπο της, την Χίο θα ‘ρθει αντιμέτωπη με την ιστορία της οικογένειας της, μια ιστορία γεμάτη μυστικά, απαγορευμένους έρωτες και συγκρούσεις των θέλω και των πρέπει των πρωταγωνιστών της.
Ο προπάππους της, ο Μάρκος Σελλάς, αυτοδημιούργητος μεγαλοδικηγόρος από την Χίο, ερωτεύεται την Ερμίνα, απόγονο του αριστοκρατικού οίκου Πετράκη. Ο κρυφός έρωτας τους λόγω της διαφορετικής κοινωνικής τάξης, θα τους γεμίσει ευτυχία, μια ευτυχία όμως που πριν προλάβει να τους αγγίξει, θα χαθεί καθώς η αναποφασιστικότητα του Μάρκου και η έλλειψη θάρρους του θα τον εμποδίσουν να διεκδικήσει την Ερμίνα, όταν ο πατέρας της προκειμένου να τον κρατήσει μακριά απ' την κόρη του θα την διώξει από το νησί και θα την παντρέψει με άλλον. Έτσι ο Μάρκος αναγκάζεται να συμβιβαστεί και να συνεχίσει την ζωή του. Παντρεύεται την Κορνηλία και αποκτά μαζί της τον γιο τους Νεόφυτο.
Ο Νεόφυτος, αν και θέλησε να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του, και αυτός με τη σειρά του θα ακολουθήσει τις βουλές του πατέρα του αντικαθιστώντας έτσι τα θέλω του με τα πρέπει και τις επιταγές του Μάρκου και της κοινωνίας της εποχής του. Ακολούθησε την νομική αντί για το μαθηματικό και αρραβωνιάστηκε την κοπέλα που του συνέστησε ο πατέρας του, την Μαρί, ανιψιά της Ερμίνας. Όλα οδηγούν προς τον γάμο μέχρι την στιγμή που συναντά την αδελφή της αρραβωνιαστικιάς του, την Όλγα. Τότε για άλλη μια φορά τα πρέπει και τα θέλω των ηρώων θα βρεθούν στο πεδίο της μάχης προσφέροντας ως έπαθλο την πολυπόθητη ευτυχία, μια ευτυχία που όσο κι αν θέλεις να παρατείνεις αυτή σε προσπερνά. Γιατί η ευτυχία είναι μικρά μόρια που πετούν τριγύρω σαν τη σκόνη και σε ακουμπά χωρίς να το νιώθεις. Είναι ευαίσθητη σαν ντελικάτο λουλούδι που δεν αντέχει το βάζο. Πριν αισθανθείς το χάδι της, χάνεται, φεύγει σαν φύσημα του αέρα, σαν πέταγμα πουλιού, σαν κλεμμένη αχτίδα του ήλιου. Αν η ευτυχία ήταν αιώνια, θα ήταν αφόρητη, αβάσταχτη ασήκωτος βραχνάς. Θα μας οδηγούσε σε απόγνωση, σε μονοπάτια τρέλας, σε αδιέξοδο ανίας(σελ.93-4).
Ο Νεόφυτος, αν και θέλησε να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του, και αυτός με τη σειρά του θα ακολουθήσει τις βουλές του πατέρα του αντικαθιστώντας έτσι τα θέλω του με τα πρέπει και τις επιταγές του Μάρκου και της κοινωνίας της εποχής του. Ακολούθησε την νομική αντί για το μαθηματικό και αρραβωνιάστηκε την κοπέλα που του συνέστησε ο πατέρας του, την Μαρί, ανιψιά της Ερμίνας. Όλα οδηγούν προς τον γάμο μέχρι την στιγμή που συναντά την αδελφή της αρραβωνιαστικιάς του, την Όλγα. Τότε για άλλη μια φορά τα πρέπει και τα θέλω των ηρώων θα βρεθούν στο πεδίο της μάχης προσφέροντας ως έπαθλο την πολυπόθητη ευτυχία, μια ευτυχία που όσο κι αν θέλεις να παρατείνεις αυτή σε προσπερνά. Γιατί η ευτυχία είναι μικρά μόρια που πετούν τριγύρω σαν τη σκόνη και σε ακουμπά χωρίς να το νιώθεις. Είναι ευαίσθητη σαν ντελικάτο λουλούδι που δεν αντέχει το βάζο. Πριν αισθανθείς το χάδι της, χάνεται, φεύγει σαν φύσημα του αέρα, σαν πέταγμα πουλιού, σαν κλεμμένη αχτίδα του ήλιου. Αν η ευτυχία ήταν αιώνια, θα ήταν αφόρητη, αβάσταχτη ασήκωτος βραχνάς. Θα μας οδηγούσε σε απόγνωση, σε μονοπάτια τρέλας, σε αδιέξοδο ανίας(σελ.93-4).
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Θυμήσου να ζήσεις
Συγγραφέας: Ελένη Συράκη
Εκδ.:Έξη
Ημερ.Εκδ.:2013
Σελ.:457
Τίτλος: Θυμήσου να ζήσεις
Συγγραφέας: Ελένη Συράκη
Εκδ.:Έξη
Ημερ.Εκδ.:2013
Σελ.:457
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου